Pomiar grubości lakieru na karoserii należy do najpopularniejszych badań przeprowadzanych zarówno przez profesjonalistów – inspektorów jakości, jak i przez osoby zainteresowane zakupem samochodu. To podstawowa kontrola kondycji auta, szczególnie w przypadku zakupu używanego modelu. Potencjalni nabywcy chcą upewnić się, że zaprezentowana przez sprzedawcę historia samochodu jest zbieżna z tym, co mogą zobaczyć podczas zakupu. Istotną kwestią jest udział auta w wypadku lub kolizji. Należy zwracać uwagę przede wszystkim na obszary o innej grubości, kolorze lub teksturze lakieru. Mogą to być miejsca, które zostały uszkodzone, a następnie naprawione. Wzrokowe sposoby kontroli mogą zawodzić w warunkach słabego oświetlenia oraz przy trudno dostępnych lub zabrudzonych powierzchniach. Wobec tego jaką metodę najlepiej stosować?
Pomiar grubości powłoki na różnych podłożach
Obecnie powłoki są nakładane nie tylko na stal, ale również na tworzywa sztuczne (zderzaki, lusterka) i aluminium (maski i dachy w niektórych markach znanych producentów). Instrument kontrolno-pomiarowy powinien zatem dokonywać pomiarów zarówno na podłożach ferro, jak i nieferromagnetycznych. Jednocześnie coraz lepsza jakość wykonywanych poprawek skłania użytkowników do korzystania z dokładniejszych mierników elektronicznych, które pozwalają na wykonanie bardzo precyzyjnych pomiarów. Do tej grupy urządzeń należą mierniki grubości powłok suchych – model DFT firmy DeFelsko, Testan DT-20, Testan DT-25. Oferują szybki i dokładny pomiar, automatycznie rozpoznają rodzaj podłoża, zachowują dane w pamięci.
Jak wykonać prawidłowy pomiar?
1. W pierwszej kolejności należy znaleźć miejsca, które różnią się grubością powłoki lakierniczej. Warto tu zauważyć, że nie trzeba znać „prawidłowej” grubości powłoki dla danego modelu samochodu. Ważne jest natomiast, aby grubość powłoki była jednakowa na całym obszarze. Nawet niewielkie różnice wyświetlanych wartości mogą wskazywać na wykonane naprawy. Niejednorodna warstwa lakieru często skrywa zarysowania, a nawet miejsca spawania. Trzeba jednak pamiętać, aby pomiary wykonywać przynajmniej 2,5cm od krawędzi.
2. Następnie należy przyjrzeć się karoserii i upewnić się, że nie są widoczne żadne ślady rdzy. Samochody pochodzące z północnych rejonów zazwyczaj zaczynają rdzewieć przy dolnych krawędziach drzwi i w okolicach zawieszenia. Wiąże się to z większym narażeniem na kontakt z wodą wytryskującą spod kół. Natomiast auta z obszarów nadmorskich wykazują większą skłonność do rdzewienia w okolicy maski i górnych fragmentów drzwi (np. przy uchwytach i listwach). Ślady rdzy na zderzakach, drzwiach lub w tylnej części pojazdu mogą być efektem kolizji i wypadków. Jeśli dodatkowo na tych obszarach można zaobserwować większą grubość powłoki, dzięki użyciu miernika elektronicznego, wydaje się bardzo prawdopodobne, że samochód był uszkodzony.