Metoda kulometryczna

Metoda kulometryczna polega na anodowym rozpuszczaniu powłoki na ściśle określonej powierzchni. Metoda oparta jest na prawach Faradaya, zgodnie z którymi:

• ilość substancji rozłożonej elektrochemicznie pod działaniem prądu jest wprost proporcjonalna do ładunku elektrycznego jaki przepłynął przez elektrolit;
• ilość różnych substancji wydzielonych przez jednakowy ładunek jest proporcjonalna do ich równoważników chemicznych.

W praktyce oznaczanie grubości powłoki metodą kulometryczną sprowadza się do zastosowania warstwomierza kulometrycznego wyposażonego w elektrodę cieczową.

Metodą kulometryczną można mierzyć miejscową grubość większości powłok galwanicznych pojedynczych i wielowarstwowych na powierzchniach płaskich i profilowanych, o ile promień krzywizny pozwala na szczelne przystawienie uszczelki naczynka elektrolitycznego. Powłoki pasywowane można badać po uprzednim usunięciu warstwy pasywnej.